't Is gelukt

Ik heb lang getwijfeld of het wel zou lukken, ik heb lang gewacht om het te proberen, maar ik bleef ervan overtuigd dat er een dag zou komen dat ik m'n twijfels i.v.m. het naaien van broeken (met alles er op en er aan) zou overwinnen.  En voila, het is zover.  Een hele tijd geleden maakte ik speelbroekjes, een eerste stap in de goede richting...  Een kleine twee weken geleden volgde de Jacob-broek in de makkelijkste versie.  Geen knopen, geen ritsen, niets speciaals...  En vannacht, jawel, vannacht raapte ik al m'n moed samen en begon ik aan een full-option broek, met zakken, rits, knopen, verstelbare taille, paspel randje, alles wat je bij een broek kan bedenken.  Om toch nog een beetje het bos door de bomen te zien, gebruikte ik terug de Jacob-broek van zonen09 als basis patroon.
Om half 2 's nachts heb ik de boel moeten staken.  Normaal als ik moe ben, begin ik nonchalant te werken.  Nu zag m'n naaisel er best goed uit, ware het niet dat ik één stofdeel kwijt was en dus niet verder kon.  's Morgens werd werd het stofdeel naast m'n tafel, op de grond, terug gevonden en werd de broek netjes afgewerkt.

Hoewel het broekje nog wat te groot is, wou Yanne het onmiddellijk aanhouden.  Iedereen happy dus!

 

Grote kuis

Regen tijdens de zomervakantie maakt het altijd wat makkelijker om aan de grote kuis te beginnen.  Voorlopig werden de keuken, de garage en het tuinhuisje aangepakt.  Het tuinhuisje is in orde, de keuken en de garage zijn, laat ons zeggen, ver gevorderd.  Want dan kom je gerief tegen dat je eigenlijk niet meer gebruikt, maar waar anderen misschien nog plezier aan hebben en dus stopt het echte kuiswerk en begint het verzamelen van materiaal om weg te geven.  Morgen wordt al het bruikbare opgehaald door een organisatie, daarna een rit naar het containerpark met de overschot en dan kunnen we weer lustig verder kuisen.  Maar enkel kuisen is niet aan mij besteed dus uiteraard werd er nog wat tijd gemaakt om tussendoor nog een beetje te naaien, al was het dan in de late uurtjes.

Na een rokje voor de zus en een T-shirt voor de broer was het Bente zijn beurt om iets nieuws te krijgen.  Hij koos de stof, ik het patroon:

Er werden ook nog wat dekentjes gemaakt...

En nu ik toch aan de grote kuis bezig was heb ik maar meteen een paar overtrekjes voor m'n stofrestjesbakken gemaakt.  Kwestie dat mijn stofjes mooi blijven zodat ze nog in kleine projectjes kunnen verwerkt worden.

Frustratie alom

De meeste naaiprojectjes zijn intussen afgewerkt en dus ging ik me vanaf nu bezig houden met wat schilderwerk in huis.  Eigenlijk zag ik het groots en wou ik heel het huis onder handen nemen en een schilderbeurt geven.  Een viertal jaar geleden deed ik dit ook en binnen de week had het huis een metamorfose ondergaan.  Deze keer begon ik in het kleinste kamertje, de WC, zodat ik de kleurencombinatie kon testen voordat ik heel de living aanpakte.  Alle muren werden wit geschilderd om daarna één muur een groene tint te geven.  Vol goede moed begon ik te schilderen.  Eén laag, twee lagen, drie lagen en nog steeds kwam er op sommige plaatsen een beige schijn door.  De eerste laag groen werd gelegd en de tweede groene laag kwam er op.  Het resultaat zag er niet zo slecht uit.  Toen alles droog was (na 12u) wou ik de afplaktape weg halen.  Ramp o ramp!!!  Hele vellen groene verf kwamen mee van de muur.  Allé, ik kon weer herbeginnen.  Frustratie alom dus.
En wat doe je dan om de frustratie af te werken?  Naaien natuurlijk.  Het ideale moment om de jacobbroek uit te testen.  Het patroon werd geknipt, de stof werd uitgezocht en geknipt en nu... waar ligt de werkbeschrijving???  Al m'n papieren uitgezocht om tot de constatatie te komen dat het nog niet uitgeprint was.  Tussen m'n downloads vond ik alles weer en met heel wat vertraging kon ik dan toch aan de slag.  De bedoeling was om een winterbroekje te maken en dus zocht ik rode velours uit.  Achteraf gezien bleek dit echt geen goede stofkeuze.  De stof valt niet soepel genoeg, maar ja, je leert uit ervaring hè!  De frustratie was dus nog niet helemaal weg...  Dan ben ik maar aan een tweede broekje begonnen.  Yanne koos een stofje (dat ik precies niet zou kiezen) en dit bleek echt een meevaller te zijn.  Het werd deze keer een luchtig broekje voor een frisse zomerdag of -avond.
Hé, hé, toch iets dat gelukt is intussen.

En dan vanavond maar weer eens verder werken aan de WC dat het toch een beetje toonbaar wordt.

Pampertaart

Pampers over... en baby'tjes op komst?  Dan heb je de perfecte combinatie en het ideale geschenk.

Een pampertaart!!  Yanne wou een slak dus werd dit het resulaat:

Boekentas

Tijdens het schooljaar mijmeren we over de vakantie.  Nu is het vakantie en wat doe je dan?  Natuurlijk... alles klaar maken voor het volgende schooljaar.  En daar hoort een nieuwe boekentas bij.  Het stofje brachten we mee van het stoffenspektakel en de blauwe binnenstof was een restje (van waarschijnlijk al 30 jaar oud) dat we bij omi in de kast vonden.  Als versteviging gebruikte ik H250 en H630.  En zo kreeg Yanne na een avondje naaien een nieuwe boekentas voor amper 8 euro waar met gemak haar heen-en-weer-mapje, een brooddoos, een drankflesje, een fruitdoosje en een koekje in passen.  Als dat geen koopje is!?!

'Binnenkort wordt er bij mijn vriendin een dochtertje geboren en eigenlijk willen we iets unieks meenemen als geschenk.  Kan jij niets naaien voor een meisje?'
Dit was de aanzet om eens tussen de 'soldekes' te gaan neuzen en uiteindelijk vond ik in 'de stoffenkamer' het perfecte stofje voor een klein meisje.  Uit een metertje stof raakten een jasje, een kleedje en een tutkoordje.

Hopelijk is het 'uniek' genoeg om als geschenkje mee te nemen.

Koffertjes vullen: finale...

Nu de grote kindjes weer tevreden zijn, gaan we weer voort met het vullen van de koffertjes voor de tweeling die binnenkort geboren wordt.  Op vraag werden er nog wat rompertjes bedrukt met de namen van de kindjes.  Je weet maar nooit dat er een moment komt dat er twijfel is wie er in de armen ligt.

De doosjes zijn intussen terug goed gevuld, dus nu enkel nog afwachten of de geschenkjes in de smaak vallen.

Grote kindjes willen ook wat.

Na al die kleine babyspulletjes was het tijd om weer eens iets voor 'ons groot volk' te naaien.  Het stofje dat An zou komen verwerken tot een rokje voor Imke, bleef door gebrek aan tijd maar liggen.  Dus... schiet tante maar eens in actie.  Patroontje uit de kast halen en in een mum van tijd was het rokje klaar.  Net op tijd om mee op vakantie te nemen.

Het hemd voor Bente vraagt iets meer tijd en nauwkeurigheid.  Dat kan ik er niet snel eens tussen nemen dus maakte ik in afwachting een kussen.  Voor een jongen?!?  Ja hoor, lang geleden vroeg hij om een lichtgevend spokenkussen.  We vonden toen het ideale stofje, maar dat was wel erg duur om een kussen mee te maken.  Nu, maanden later, ligt datzelfde stofje tussen de 'soldekes'.  Het ideale moment dus om het lang beloofde kussen te maken.  Bente is het wellicht allang vergeten, maar ik denk dat hij het wel nog steeds erg leuk zal vinden.

En natuurlijk mogen we Rune niet vergeten.  Ik was te weten gekomen dat hij graag 'paw patrol' ziet dus maakte ik tussendoor nog snel een t-shirt met één van de gekende hondjes.  Hij was er echt super blij mee!

(En Yanne, die staat gewoon graag op de foto!)

Koffertje vullen...

Ik vertelde reeds dat m'n eerste versie van het prematuur kruippakje ontaarde in een nieuw poppenbroekje.  Omdat ik het toch een super leuk patroontje vind en graag mijn eigen draai aan m'n creaties geef, maakte ik een eigen versie van het kruippakje.  Het bovenstuk tekende ik zelf (geïnspireerd op een A-lijn jurkje), het onderstuk is het patroontje van Sabrina.  

(de drukknoopjes tussen de beentjes moeten er nog wel ingezet worden.) 

Met een overschotje maakte ik er nog een bijpassend mutsje bij.

kaartjes maken

Enkele maanden geleden kwam Lotte naar hier om eens te kijken hoe de cameo werkte en met succes, want enige tijd later pronkte er bij haar ook zo'n fantastische machine.

Gisteren was het mijn beurt om eens bij haar te gaan kijken hoe zij al die prachtige kaartjes maakt.  Ik heb er enorm van genoten.  Eerst kreeg ik een hele degelijke uitleg over alle nodige materialen.  Nadien gingen we aan de slag om zelf een kaartje te ontwerpen.  Ik testte de copic markers en kwam tot volgend resultaat:

Uiteraard ben ik na het maken van dit leuke kaartje al helemaal over de streep getrokken, maar de aankoop van zo'n copic markers is behoorlijk duur dus denk ik dat ik nog maar even afwacht en misschien kan ik ze wel ergens tweedehands vinden.

Bedankt Lotte voor de fijne namiddag!

Toen ik hoorde dat ik meter zou worden, was ik zo blij dat ik alle spulletjes die ik reeds maakte voor de kindjes van m'n broer, onmiddellijk wou geven.  Ik had per kindje een koffertje vol genaaid.  De geschenkjes werden goed onthaald en mijn koffertjes bleven leeg achter.  Geen probleem, werd er mij verteld...  Je kan ze tegen de geboorte toch weer terug vullen... nog tijd genoeg!  En ja hoor, ze worden terug gevuld, maar waarmee?!?  Ik kan toch niet nog eens hetzelfde maken.  De zoektocht nam meer tijd in dan verwacht, maar uiteindelijk ben ik toch weer in gang geschoten.  Voor elk van de meisjes maakte ik drie broekjes in een mini-maatje zodat deze onmiddellijk gedragen kunnen worden als ze uit de couveuse komen.

En nu hoor ik u al denken: 'Wat een raar model.'.  Precies de reactie die ik ook eerst had.  Maar als je er een kindje en een pamper in steekt, zit het echt prima.
De figuurtjes werden met de cameo uit flock gesneden en op de broekjes gestreken.

Toen ik klaar was kwam Yanne bij me staan...
'Mama, waarom maak jij zoveel dingen voor andere kindjes?'  (Ze komt niets tekort hoor!)
'Wel, zusje, omdat er veel kindjes geboren worden die toch ook een geschenkje verdienen, niet?'
'Ja, maar ik ben wel flink hè als jij naait... Ga jij dan voor mij ook iets maken?'
'Tuurlijk'

En zo kwam het dat Yanne 's avonds in een nieuwe outfit liep.

Het populaire 60-minuten-kleedje...

Mini hemdjes

Gisteren was het 35°C in de schaduw.  Te warm om buiten te komen.  Gelukkig bleef er één plekje in huis lekker fris... mijn naaiplekje.  Ik zocht iets om te naaien waar ik niet moest op nadenken.  Een super easy projectje.  Het werden nog enkele couveuse-hemdjes.  Het verplegend personeel van het ziekenhuis had via m'n collega laten weten dat ze het wel erg leuk zouden vinden als ze voor de andere kindjes ook zulke hemdjes zouden hebben.  Er werden dus een paar stofrestjes gezocht, zowel voor jongetjes als voor meisjes, en dan kon ik aan de slag.  Voorlopig zijn het er zes, maar wanneer ik nog wat stofrestjes verzameld heb, komen er zeker nog enkele bij.

Hoewel de laatste maand van het schooljaar erg druk was, is het toch gelukt om nog enkele geschenkjes te maken.  De cameo draaide weer op volle toeren...