Frustratie alom

De meeste naaiprojectjes zijn intussen afgewerkt en dus ging ik me vanaf nu bezig houden met wat schilderwerk in huis.  Eigenlijk zag ik het groots en wou ik heel het huis onder handen nemen en een schilderbeurt geven.  Een viertal jaar geleden deed ik dit ook en binnen de week had het huis een metamorfose ondergaan.  Deze keer begon ik in het kleinste kamertje, de WC, zodat ik de kleurencombinatie kon testen voordat ik heel de living aanpakte.  Alle muren werden wit geschilderd om daarna één muur een groene tint te geven.  Vol goede moed begon ik te schilderen.  Eén laag, twee lagen, drie lagen en nog steeds kwam er op sommige plaatsen een beige schijn door.  De eerste laag groen werd gelegd en de tweede groene laag kwam er op.  Het resultaat zag er niet zo slecht uit.  Toen alles droog was (na 12u) wou ik de afplaktape weg halen.  Ramp o ramp!!!  Hele vellen groene verf kwamen mee van de muur.  Allé, ik kon weer herbeginnen.  Frustratie alom dus.
En wat doe je dan om de frustratie af te werken?  Naaien natuurlijk.  Het ideale moment om de jacobbroek uit te testen.  Het patroon werd geknipt, de stof werd uitgezocht en geknipt en nu... waar ligt de werkbeschrijving???  Al m'n papieren uitgezocht om tot de constatatie te komen dat het nog niet uitgeprint was.  Tussen m'n downloads vond ik alles weer en met heel wat vertraging kon ik dan toch aan de slag.  De bedoeling was om een winterbroekje te maken en dus zocht ik rode velours uit.  Achteraf gezien bleek dit echt geen goede stofkeuze.  De stof valt niet soepel genoeg, maar ja, je leert uit ervaring hè!  De frustratie was dus nog niet helemaal weg...  Dan ben ik maar aan een tweede broekje begonnen.  Yanne koos een stofje (dat ik precies niet zou kiezen) en dit bleek echt een meevaller te zijn.  Het werd deze keer een luchtig broekje voor een frisse zomerdag of -avond.
Hé, hé, toch iets dat gelukt is intussen.

En dan vanavond maar weer eens verder werken aan de WC dat het toch een beetje toonbaar wordt.