wedstrijd

Voor de eerste keer doe ik mee aan een naaiwedstrijd.  De kleertjes die ik ontworpen en gemaakt heb voor de kersverse tweeling, lenen zich hier uitstekend toe.  De bedoeling was om een volledige outfit en een accessoire te naaien en een foto hiervan samen met het lievelingsdrankje van 'het model' te posten.  Zo gezegd, zo gedaan.  Deze foto's heb ik ingezonden:

Uiteraard moedermelk als favoriete drank!

En het accessoire...

Hopelijk kan ik hiermee de jury overtuigen en win ik één van de prachtige prijzen.

Het heeft vandaag heel de dag geregend en dan krijg je al snel het gevoel dat de herfst er aan komt dus was het hoog tijd om Yanne haar kleerkast eens aan te vullen met herfst-naaisels: jas, broeken, truien, ...  We beginnen bij het begin en dus kwam eerst de jas aan de beurt.  Yanne koos een uiltjesstofje, ik zocht een bijpassend stofje en combineerde alles met een accentkleurtje.

Zakjes voor ... mezelf

Na m'n naaimarathon had ik er even genoeg van (dacht ik).  Het werd tijd om stilaan eens m'n schoolwerk voor te bereiden en dit dus was het nu de ideale moment. Bij het zoeken op pinterest naar leuke ideetjes kwam ik heel wat tegen... om te naaien.  En dus begon het een halve dag later weer te kriebelen.  Ik vond een stofje dat intussen al wel een jaar in de kast lag, maar te donker was voor een kleedje en dus perfect voor m'n volgende projectje.
Eerst kwam de 'joan-tas' aan de beurt.  Deze mag volgend schooljaar dienst doen als boekentas.  Het is een ruime tas die bovenaan met een strop kan dichtgetrokken worden.
Nadien volgde een hoes voor de laptop zodat die dagelijks mee op en af kan gaan naar school.
Uit de restjes maakte ik een pennenzak want dat kan je als leerkracht toch altijd gebruiken.  En toen kreeg ik het idee dat het wel handig zou zijn dat ik niet elke dag m'n handtas zou moeten meenemen.  Dus maakte ik een zakje waar m'n portefeuille, gsm en sleutels perfect in passen.  Aan het handvatje bevestigde ik een drukknoopje zodat ik het zakje in de grote tas kan vast maken.  Kwestie van niets te verliezen.
En toen... toen was m'n stof op en had ik dus nog steeds geen lessen voorbereid.

Mini kleertjes

De start van een naaimarathon was intussen gegeven.  Ik had precies een week tijd om 'enkele' leuke outfits te naaien.  Geen tijd te verspelen dus.  Alle stofrestjes werden uitgezocht en het bruikbare werd apart gelegd.  En dan naaien, naaien, naaien
Met dit als resultaat, allemaal warme en lekker zachte kleertjes voor kleine mini-mensjes:

En uiteraard nog iets voor grote broer:

   

Hoewel de koffertjes reeds gevuld waren voor de tweeling, ben ik toch terug voor hen aan het naaien gegaan.  Rond half 10 's avonds kreeg ik telefoon dat Lore binnenkort uit de couveuse mag, maar dat ze dan uiteraard ook moet gekleed worden en dat het vinden van zulke kleine kleertjes niet evident en peperduur is.  Misschien kon ik wel iets maken???  Tuurlijk!! Dus ging ik diezelfde avond nog op zoek naar een patroontje.  Om kwart voor twaalf heb ik het opgegeven en ben ik zelf beginnen tekenen aan een patroon.  En zoals altijd, kon de vermoeidheid het niet halen tegen het enthousiasme van het tekenen en naaien.  Dus begon ik diezelfde nacht nog te naaien.  Het is precies zoals puzzelen... eens je begint wil je het afmaken.  Ik nam een overschotje van het slakkenstofje waar ik een trui voor Yanne mee maakte en maakte hier een mini versie van.  De kap bleek te klein en hier en daar moest er nog wat aan het patroon gesleuteld worden, maar het resultaat was niet mis.

Dit truitje kan geen dienst doen als kinderkledij, maar dat vindt Yanne juist leuk want nu heeft haar pop een nieuwe outfit.

Na enkele correcties werd er 's morgens opnieuw stof geknipt en kon ik terug beginnen naaien.  Deze keer zag het er veel beter uit en zo lag er enige tijd later een eerste outfit klaar om op te sturen.  Lekker fel, maar de kindjes mogen dan ook gezien worden!

Na de middag kwam ik op het idee om een wikkelkleedje te maken.  Vermits ik dit al eens voor Yanne had uitgetekend en gemaakt, moest dit wel lukken.  Maar... hoe lang moet dat dan zijn???  Ah ja, en blote benen is geen optie bij zulke kleine ukjes.  Dus werd het een tuniekje.  Het broekje is een 10-minuten-werkje, maar het kleedje...  daar heb ik toch wel even op gezweet.  Nu ja, het is af en ik vind het goed gelukt dus hopelijk past het nu ook nog.

Man, wat ben ik benieuwd naar de foto's waarin de meisjes schitteren in deze leuke kleertjes!

vakantie

Vakantie... een tijd om te genieten...

Er werd op het strand gespeeld,

gezwommen,

gedanst,

geschilderd,

getekend,

met de go-cart gereden,

voor een hondje gezorgd,

met de poppen gespeeld,

paard gereden,

en nog zoooo veel meer!

Door het succes van de kaptrui die ik laatst maakte, lieten een tweede en derde versie niet lang op zich wachten.  Een slakkentrui omdat Yanne dat stofje zoooooooooo graag ziet en een warme, met fleece gevoerde trui in een kleurtje dat mama zoooooooo graag ziet.

(patroon komt van mamahoch2)

Soms heb ik wel eens een stofje dat ik absoluut wil hebben, maar als het dan thuis in de kast ligt, weet ik eigenlijk niet echt wat ik ermee wil maken.  Dit was zo'n stofje...  Het lag intussen al een jaar in de kast.  Oorspronkelijk zou het een kleedje worden, maar omdat ik geen patroontje naar m'n zin vond dat bij dit fantastische stofje paste, bleef het gewoon in de kast liggen.  Tot nu... ik vond een zalig patroontje van een trui en wist onmiddellijk dat dit het zou worden.  Het kwam mooi uit dat Yanne zelf voorstelde om een middagdutje te doen want toen ze wakker werd lag haar knuffel achteraan in haar bed te wachten met een nieuwe trui aan.  Een trui met een kap (wat blijkbaar heel

belangrijk is als je 2 bent).

Paardjes

Paardrijden is m'n grote passie en natuurlijk hoop ik stiekem dat Yanne ook gepassioneerd raakt door deze fantastische dieren.  Vandaag werd een grote stap in de goede richting gezet (althans de richting die ik zou willen) en mocht (en wou) Yanne mee gaan paardrijden.

Het paardrijden vond ze heel leuk en de after-party nog veel leuker.

Wanneer het binnenkort wat frisser wordt, ligt er een passend t-shirt te wachten voor mijn prinsesje.

Yanne koos de prent en ik ging volmondig akkoord!

Het is zover...

Na heel wat lange maanden zagen Lena en Lore afgelopen vrijdag uiteindelijk het levenslicht.  De meisjes stellen het goed, maar zullen toch nog eventjes onder het wakende oog van het verplegend personeel in het ziekenhuis moeten blijven.  Yanne en ik popelen uiteraard om hen te zien en onze geschenkjes af te geven.  Op de valreep maakten we nog een kaartje.